17 Ağustos 1999 Gölcük depreminin yaşandığı dönemin Sağlık Bakanı Osman Durmuş, afeti ve yapılamayanları böyle özetlemişti:
Bizim buradaki ameliyathanelerimiz faal değil. Arkadaşlarımız sıkıntıda. Sabahtan beri ameliyatlar devam ediyor ama bazı sıkıntılar var. Kurtarma çalışmaları için yeterli donanımımız yok. Çok katlı betonarme binalar çökmüş. Dolayısıyla onları kaldıracak donanımımız, büyük vinçlerimiz yok.
Büyük bir sıkıntımız var. Vatandaşlarımızdan şunu rica ediyorum; yakınlarını merak edenlerin 24 saat sadece televizyonlarının başında durmalarını istiyorum.
Ben Adapazarı’ndan Kocaeli’ne 5 saatte gelebildim. Onun 10 kilometresini yürüyerek geldim. Sezaryen ameliyatı dahi sokakta yapılabilmiştir. Kızılayımızla görüştüm, Adapazarı’nda 2 seyyar aş evi kuruluyor. Ama bu imkanın İzmit’e, Kocaeli’ne de gelmesini istiyorum. Büyükşehir Ankara ve İstanbul fırınlarından buraya ekmek yardımı yapılmasını istiyorum.
Sularımız akmıyor, elektriklerimiz kesik. Elektriklerimiz kesik olduğu için röntgen çekemiyoruz. Ve hastane imkanlarının bir kısmını kullanamıyoruz. Bahçede ameliyatlar yapılıyor. Bunların yeniden revize edilmesi, steril şartlarda yapılması lazım.
