İsrail'in Kalkanı Zorlanıyor! Demir Kubbe Çöküyor mu?

İran-İsrail çatışmasıyla birlikte gözler bir kez daha hava savunma sistemlerine çevrildi. Özellikle İsrail’in meşhur “Demir Kubbe” sistemi kamuoyunda sıkça anılsa da, uzmanlara göre bu sistem yalnızca savunma zincirinin en alt halkası. İsrail'in katmanlı hava savunma mimarisi, hipersonik tehditlerden alçak irtifa saldırılarına kadar çok katmanlı bir yapıyla şekilleniyor. Ancak modern savaşlarda hiçbir sistemin yüzde yüz etkili olmadığı da bir kez daha ortaya çıktı.Bu sabah İran, Tel-Aviv'in merkezinde önemli hedefleri vurma başarısı gösterdi.  TAV Vakfı Araştırmacısı Bekir İlhan'da Demir Kubbe'nin savaşın uzaması halinde yorulabileyeceğine dikkat çekti.

HAVA SAVUNMA SİSTEMLERİ YENİDEN GÜNDEMDE

TAV Vakfı Araştırmacısı Bekir İlhan şunları söyledi:

Hava savunma sistemleri bu İran-İsrail çatışmasında bir kez daha gündeme geldi. Baktığımız zaman İsrail'in hava savunma sistemleri söz konusu olduğunda kamuoyunda hemen Demir Kubbe'nin ismi geçiyor. Yani bu noktada bana kalırsa kamuoyunda şöyle bir yanlış anlaşılma var: Demir Kubbe sistemi sanki İsrail'in tek savunma sistemiymiş gibi bir algı var. Aslında bu algı çok da doğru bir algı değil. Neden? Çünkü hava savunma sistemleri günümüzde modern ordular tarafından katmanlı bir şekilde kullanılıyor. Bu sistemlere "katmanlı hava savunma sistemleri" adı veriliyor. Demir Kubbe sistemi de İsrail'in en alt katmanda bulunan hava savunma sistemidir. Onun bir üst katmanında da bir hava savunma sistemi var. Onun da bir üst katmanında hava savunma sistemleri var.

Yukarıdan aşağıya doğru indirecek olursak İsrail'in en üst hava savunma sisteminin adı Arrow-3 dediğimiz hava savunma sistemidir. Bunlar balistik tehditlere karşı, balistik füzelere karşı atmosfer dışında önleme yapabilen sistemlerdir. Sonrasında İsrail'in eskiden Patriot'ları vardı ama Arrow-2'ler bunun yerini daha çok almaya başladı. Bu da orta ve yüksek irtifa hava savunması yapar. Atmosferin içinde önleme gerçekleştirir.

DOYMUŞLUK VE HAVA SAVUNMA YORGUNLUĞU

Bu noktada, hava savunma sistemleri tabii ki yorulabilir. Yani siz bir füze salvosu gönderirsiniz 100 tane, 200 tane füze salvosu gönderirsiniz ve bir "satürasyon" dediğimiz doygunluk oluşur. Bu sistemler çalışırken; sensörlerden radara, radarlardan antibalistik füzeye kadar giden askeri bir süreç var. Tüm bunların eş zamanlı ve hızlıca çalışması gerekiyor. Fazlaca sayıda füze geldiğinde sistem bir noktada doygunluğa ulaşıyor. Önleyebileceği kapasitenin üstüne çıkıldığında sistem, bazı füzeleri kaçırmaya başlıyor. Bu da İran’ın İsrail’e attığı FETTAH, Hayber, Şikan gibi füzelerin isabet sağlamasına neden oluyor.

SAVAŞ UZARSA VERİMLİLİK DÜŞER Mİ?

Hava savunma sistemleriyle ilgili en büyük sorunların başında bu sistemlerin gerçekten çok komplike olması geliyor. Teknik anlamda çok komplike sistemler oldukları için birbirleriyle entegre çalışmaları gerekiyor. Bu entegrasyon bazen yapay zeka ile, bazen otomasyonla, bazen de manuel olarak sağlanıyor. Bu noktada günümüz operasyonlarında savunma, saldırıdan daha komplike bir iş. Savunma daha zor bir iştir. Ve hiçbir hava savunma sistemi %100 verimlilikle çalışmaz. Zaten %100 verimle çalışan bir sistem olsaydı, İsrail veya başka bir devlet çok büyük avantaj sağlardı. Ama mevcut teknik koşullar bunu imkânsız kılıyor. Bu anlamda baktığımızda İran'ın elindeki füze stokları önemli. Eğer İran, geçtiğimiz Cuma ve Cumartesi yaptığı gibi yüzlerce füze saldırısı yaparsa, hava savunma sistemlerini hem yorabilir hem de aşabilir. Bunların bir kapasitesi var.